Kiedyś, niebogo, sobie podstarzała.
Daj pokój, prze Bóg! Sama baczysz snadnie,
Że nic po cierniu, kiedy róża spadnie.
Jan Kochanowski
" Ku Muzom" - apel do Muz o zachowanie w pamięci potomnych własnych wierszy ("...niech ze mną za raz me rymy nie giną / Ale kiedy ja umrę, ony niechaj słyną!").
"Na fraszki"
- wyliczenie poszczególnych uciech życia dworskiego (pijaństwo, gry miłości) i końcowe ich
zaprzeczenie: "Wy tedy, co kto lubi, moi towarzysze, / Pijcie, grajcie, kochajcie - Jan niech fraszki pisze!". Utwór rozpoczyna
pytanie retoryczne, uniwersalizm podkreśla 3 os l. poj. w jakiej przemawia podmiot liryczny.
Forma zapłaty: € i £ oraz karty płatnicze ESTA
Czynna od pon - pt w godz. 930 - 1830
<sobota i niedziela> ZAMKNIĘTE!!! Do odwołania